Ja, toch nog heel even over mr. dr. Machteld Zee, o.a. bekend van AL EEN WEEK LANG MOSLIMITISCHE OPHEF. Afgelopen donderdag presenteerde het weledelgeleerde dameschap namelijk haar boek, Heilige identiteiten. Het allereerste gedrukte exemplaar werd plechtig in ontvangst genomen door dr. Jolande Withuis, tweede golfs-feminist-zoals-het-hoort van het eerste uur. Maar voordat ze het boek overhandigd kreeg, stak Withuis een vlammend-brisant-volatiel betoog af. En die was zo goed dat de uitgever besloot 'em ergens achterin te verstoppen op een website waar nooit iemand komt. Maar GS is gul, en redt het van een leven lang wegkwijnen in de mist van de geschiedenis. Dus doe uzelf een plezier, en lees het onderstaand.

Een nieuwe generatie feministen
Opgroeien in de Koude Oorlog als dochter van een communistisch journalist – ik zou het niemand aanbevelen. Toch heb ik er wel het een en ander van opgestoken.

Zo weet ik van jongs af aan dat ik in een café met mijn gezicht naar de ingang moet gaan zitten om in de gaten te houden wie er binnenkomt. Ik weet dat politieke macht uiteindelijk uit de loop van een geweer komt, treffend genoeg ook tegenwoordig nogal vaak een kalashnikov. Ik weet dat godsdienst geen opium is vóór maar ván het volk, al waag ik het tegenwoordig wel eens dat leerstuk in twijfel te trekken. Ik weet dat Nederland in Indonesië geen politionele acties voerde maar koloniale oorlogen.

Ik heb een fijne neus voor al wat riekt naar totalitarisme. En ik was al vroeg bekend met Lenins begrip ‘nuttige idioot’. Een ‘nuttige idioot’ was iemand die de ‘goede zaak’ ondersteunde met bijvoorbeeld geld of een handtekening onder een CPN-petitie, terwijl hij of zij eigenlijk te weinig politiek benul had om te beseffen wat die goede zaak zoal inhield.

De hedendaagse parallel ligt voor de hand. Nuttige idioten zijn bijvoorbeeld de deskundigen die vorig jaar tegen elk gezond verstand in beweerden te weten dat er onder de stroom van Syrische vluchtelingen zeker geen terroristen zaten. Of de leden van de commissie Gelijke Behandeling, ooit opgericht als emancipatie-instelling, die tegenwoordig onder de deftige schuilnaam College voor de Rechten van de Mens al zijn juridisch vernuft inzet om te bewijzen dat het geen discriminatie is als men weigert vrouwen een hand te geven.